Zo bizar!

Dinsdag heb ik tegen Brian (mijn jongste zoon) gezegd dat ik vandaag de auto nodig heb. Vanmorgen wordt ik om kwart voor 7 wakker, en bedenk me dat ik Brian gisteren niet meer gesproken heb, en dus vraag ik me af of hij er wel aan gedacht heeft dat hij niet met mijn auto naar het werk kan. Dus ga ik mijn bed uit en loop naar het raam, schuif het gordijn opzij, en kijk naar buiten naar de parkeerplaats voor de deur. En ja hoor leeg, geen auto. Dus ik kijk naar de parkeerplaatsen verder op en ook die zijn allemaal leeg. Ik kijk nog een keer naar de plaats voor de deur maar die is echt leeg, en na nogmaals een controle van de parkeerplaatsen verderop. Kom ik tot de conclusie dat hij dus toch mijn auto heeft meegenomen. Dus ik pak mijn mobiel uit de zak van mijn fleecevest en bel hem, terwijl ik naar beneden loop, op. In de gang beneden krijg ik hem aan de lijn. Ik begin direct tegen hem te schreeuwen, dat ik toch gezegd had dat ik vandaag de auto nodig had!. Terwijl ik de kamer in loop zegt hij tegen mij: "Ja, de sleutels liggen op tafel", waarop ik antwoord, terwijl ik inderdaad de sleutels op tafel zie liggen: "Waar is de auto dan?". Voor de deur, zegt Brian. Niet dus, zeg ik. Waarop ik Brian door de telefoon hoor schrikken, en haast hoor denken "hij zal toch niet gestolen zijn. Ondertussen draai ik me om en kijk naar buiten. En wat staat er voor de deur...? Juist ja, de auto...
Ik bied Brian mijn excuses aan en ga de honden uitlaten. Terwijl ik langs de andere parkeerplaats loop zie ik dat ook die vol met auto's staat, en niet leeg is. Wat ook logisch is op dit tijdstip van de dag...

Het voorwerp mistery

3 weken geleden liep ik bij de club voor Tycha een spoor uit. Gewoon een simpel spoor, niets bijzonders, 2 strekken met een haakse hoek, 3 zware voorwerpen en aan het eind een geweer. Gewapend met deze 3 voorwerpen en het geweer ga ik op pad. Ik maak een duidelijke aanzet en loop schuin weg. Ter hoogte van een plastic zak leg ik het eerste voorwerp neer, en zet mijn voet er nog een keer op om er meer geur aan te geven. Het tweede voorwerp leg ik, met hetzelfde ritueel, tussen 2 hoge graspollen. Daarna maak ik de hoek, om weer een hoge graspol. En ik loop richting de bosrand. Nu heb ik nog een derde voorwerp in mijn zak, wat ik ook ergens op de 2e strek neer leg. Daarna loop ik een grote hoop oude bladeren in en leg daar het geweer en de bal neer. Hierna ga ik Tycha halen. Ik leg haar af bij de aanzet, en we gaan op pad. Het eerste voorwerp wordt keurig geapporteerd door haar, het tweede voorwerp ook. Hierna komt de hoek en ook die pakt ze redelijk snel. Tycha is weer iets te hyper en loopt ook weer hangend in het tuig over het spoor. Wanneer ik bijna aan het eind ben, realiseer ik me dat ze het 3de voorwerp overlopen moet hebben. Nou ja, dat zoeken we zo wel weer op. Tycha komt bij het eind voorwerp en verwijst het voor haar doen netjes. Ik pak het geweer op en gooi als beloning de bal weg voor haar.

Hierna lopen we terug over het spoor en moedig Tycha nog wat aan om te zoeken. Want dat 3de voorwerp ligt nog ergens. Ergens!? ja Ergens, want ik heb werkelijk geen idee meer of en waar ik het heb neergelegd, terwijl ik normaal altijd wel bedenk waar ik een voorwerp neerleg en hoe, weet ik er nu echt niets meer van. Ik kan me niet herinneren dat ik het voorwerp heb neergelegd. Van de andere twee weet ik het nog precies, maar dat 3de??? Samen met Tycha en Nienke lopen we een paar keer heen en weer over het spoor. Later komt ook Herman meezoeken. Nienke laat Sanne ook nog zoeken, en Herman Taco. Maar het voorwerp wordt niet gevonden.

De week erop kan ik het nog niet loslaten en ga nog een keer zoeken. Dit keer lopen Herman, Nienke en ook Willem nog een keer mee. Maar het voorwerp wordt wederom niet gevonden.
Afgelopen dinsdag is Ilse aan het revieren in de bosrand naast het veld, en Nienke en ik staan op het veld om te kijken hoe het gaat. Terwijl ik op het veld sta kan ik het niet laten nog een keer te zoeken naar het voorwerp. Nienke geeft al aan dat ik het echt niet meer ga vinden. En ik kan me nog steeds niet herinneren dat en waar ik het voorwerp heb neergelegd. Terwijl Nienke en ik het er nog even over hebben, kijk ik naar beneden, en wat ligt er onder mijn voeten? Juist... het voorwerp...