Pagina's

vrijdag, oktober 27, 2000

Chasseral

Vandaag een erg drukke dag gehad, maar nog wel volop genoten van deze laatste dag. Weer erg veel gezien.
Eerst bij Maîche getankt en brood gehaald voor vanavond en morgen. Daarna via Goumois (erg mooi gebied en grens tussen Frankrijk en Zwitserland) naar Chasseral (berg van 1609 m) Op weg daarna toe kwamen we eerst door Saignelegier. Dit is een plaats + gebied waar de Freiberger (paardenras) gefokt wordt. Ze lopen hier vrij in de bergen en het hele gebied is toegankelijk voor wanderlaars. (iets om te onthouden voor volgend jaar). Daarna kwamen we door st Imier. Hier zag Pa dat ze een funiculaire (een soort van kabeltrein de berg op) hadden en hij wilde hier erg graag met meer. We konden dit niet direct vinden maar zagen wel een Migros (supermarkt) Dus eerst maar allerlei Zwitserse lekkernij ingeslagen, zoals lekkelie, koeken uit Bern, merenques, caramel en natuurlijk Zwitserse chocolade. Daarna besloten om eerst naar de Chasseral te gaan en daarna terug naar St. Imier om met de trein mee naar boven te gaan. De weg naar de Chasseral was erg spectaculair, smal, bochtig en diepe ravijnen. Boven aangekomen was het zonnig met een paar wolkjes. We zijn eerst wat gaan drinken. Tenminste dat was de bedoeling maar eenmaal binnen in het restaurant besloten we daar ook maar wat te eten. Het uitzicht vanuit het restaurant was prachtig, we konden de meren van Biel, Neuchatel en Murat overzien.
We hebben in het restaurant heerlijk aan de kaasfondue gezeten (zoals het hoort in Zwitserland) En deze was wel heel erg lekker!!!! zeker met het zonnetje erbij en het uitzicht op de alpen en de meren in de dalen.
Daarna nog even de berg verder opgelopen. Bovenop staat een oerlelijke zendmast. Daar zijn we heen gelopen en hebben wat foto's gemaakt en gefilmd. Jammer dat het meer en meer bewolkt werd, en daardoor ook erg koud.
Daarna zijn we dus terug gegaan naar St Imier en zijn we met de funiculaire naar boven gegaan, naar de Mont Solair. Daar hebben we weer een warme chocomelk gedronken en toen weer terug naar beneden.
Daarna terug naar het huisje. Onderweg nog een paar foto's gemaakt van de omgeving.
Marja

Toen ik vanmorgen wakker werd dacht ik "shit, het is bewolkt, en het zou mooi weer worden", maar we zijn gewoon naar de Chasseral gegaan. Dat is een berg van 1609 m. En we zijn daar gaan wandelen, toen we weg gingen zagen we nog heel even de Alpen. Toen gingen we naar St Imier waar zo'n berg treintje is, die stijl omhoog gaat de naam van dat treintje is funiculaire. Daarna gingen we naar het huisje en dat was het weer.
Kevin.

donderdag, oktober 26, 2000

Rondje meer van Neuchatel

Toen ik vanmorgen wakker werd ging ik eerst Tara uitlaten, maar ze deed niets. Daarna ging ik in bad, maar ik zat niet te lang want opa wilde ook nog.
Daarna gingen we naar Murten, daar hebben we chocolademelk gedronken, wel erg dure chocolade melk F 4.20 per kop, 12,80 voor ons vieren. Toen zijn we nog een beetje langs de winkels gaan wandelen waar we een goede wandelkaart hebben gekocht. Toen zijn we naar Avenches gegaan, waar een romeinse nederzetting heeft gestaan met zo'n stadion. Toen zijn we naar huis gegaan maar toen we bij de douane kwamen gebeurde iets lachwekkends. Opa zei hé, 20 km max. bij de douane en er stond iemand van de douane buiten en opa gaat plotseling 40 rijden en steekt vrolijk zijn hand op naar de douane en rijdt bijna verkeerd. Dus dat stond nogal verdacht. Toen zijn we gewoon thuis gaan eten en dat was het.
Kevin

Vandaag met opa naar Murten geweest. Ik was daar als kind al eens geweest, maar moet bekennen dat er voor mij geen herkenning was. Daarna zijn we door gereden naar Avenches een romeinse stad, met ook nog zichtbaar de resten daarvan. Toen weer terug naar het huisje. Boodschappen gedaan en gegeten. Morgen nog een dag en dan zit de vakantie er weer op. Maar we hebben al besloten volgend jaar hier 2 weken in de zomer naar terug te keren omdat er nog teveel is om hier te bekijken.
Marja

woensdag, oktober 25, 2000

Opa halen

Vandaag weer rustig opgestaan, daar we om 12.00 uur met Opa afgesproken hadden bij Les Vue des Alps. Opa belde al om 11.15 uur dat hij er al was en wij waren er bijna. Daar aangekomen hebben we eerst koffie gedronken en daarna tijdens een korte wandeling nog eenmaal een blik op de alpen geworden. Het was trouwens weer heerlijk weer, een paar kleine wolkjes, maar overwegend zon. Daarna op weg naar het vakantie adres waar we wat gegeten en gedronken hebben. Daarna zijn Kevin en ik met de auto naar La Cendree gereden om daar toch nog een video opname en foto's te maken, want dat hadden we gisteren niet bij ons. Daar aangekomen besloten we door te lopen naar Echelles de la Mort, of te wel de trappen des doods, 3 steile stalen trappen die vroeger door smokkelaars werden gebruikt, tussen Frankrijk en Zwiterland. Deze wandeling was langer dan we hadden gedacht. Op een gegeven moment stonden we op het punt om maar terug te gaan, maar zijn toch nog even doorgelopen. En toen bleek dat we er al waren. Het punt was weer heel mooi!!
Na wat gedronken te hebben weer op de terug weg. En dat viel zwaar tegen, want de heen weg ging alles berg afwaarts en nu moesten we dus omhoog. Dat voel ik nu wel aan mijn beenspieren.
Ongeveer halverwege bleek dat we verkeerd gelopen waren en stonden we midden in een weiland. Na enige discussie zijn we naar een huis gelopen wat een hotel bleek te zijn, en dat kwam ons bekend voor. We hoefde toen alleen de weg maar te volgen om bij de auto te komen. Uiteindelijk scheelde het verkeerd lopen ons toch wel een hoop lopen want deze weg was korter en niet meer steil berg op.
Toen we terug kwamen in het huisje had Opa al lekkere macaroni gemaakt.
Marja

Vanochtend toen ik wakker werd was ik harstikke blij want het was weer een helder blauwe lucht. Maar ietsje later werd het toch weer een beetje bewolkt, en het klaarde uiteindelijk weer op. Toen gingen we op weg naar Vue des Alps waar we met Opa hadden afgesproken. En we hebben gelukkig nog een heel klein beetje Alpen gezien. Daarna gingen we naar huis, na wat gegeten te hebben gingen we weer naar le Cendree, ik en mama dan.
Toen we daar waren gingen we door wandelen naar de trappens des doods, waar smokkelaars vroeger naar suisse en francais gingen smokkelen.
Kevin.

dinsdag, oktober 24, 2000

Du Doubs

Vanmorgen werd ik wakker gemaakt door Kevin: "mama, mama, het regent en het is heel erg bewolkt". Ach na 3 dagen onbewolkt weer zat het er natuurlijk wel in. Het is tenslotte eind oktober. En we waren toch al van plan om deze dag in de buurt van het huisje door te brengen. Vanmorgen dus rustig ontbeten. En daarna op pad voor een wandeling in de omgeving. Vanwege de regen namen we de video en het fototoestel niet mee, waar we achteraf enorme spijt van kregen. Na eerst het bos naast het huis te zijn ingelopen, zijn we daarna de weg overgestoken. De jongens begonnen al te vragen waar we naar toe gingen en ik zei met een gekke bek, "naar de Doubs". Maar volgens de omschrijving was dat 10 km, dus toch wel een beetje ver. De jongens begonnen dus ook gelijk te protesteren. Dus zei ik we zien wel. Nog even kwam de vraag bij ze op, "Wat als we nu verdwalen?" maar heb ze gezegd dat als we dezelfde weg terug nemen dat niet kan. Na nog een keer een weg te zijn overgestoken kwamen we op een glibberig en modderig wandelpad. De bedoeling was dit tot het eind uit te lopen en dan terug te keren. Aan het eind van het pas stond echter een groot bord, met daarop routes, uitkijkpunten en klimwanden. Het bleek dat we dicht bij de grens zaten. Dus maar weer doorgelopen en dit bleek zeer de moeite waarde. Na een steil pad omhoog stonden we ineens boven op de steile krijtrotsen. Dezelfde die we gisteren op video gezet hadden, maar dan vanuit de auto en van beneden, totdat we bij de grens aangehouden werden.
Beneden ons zagen we de doubs en de douane. En het uitzicht was wederom adembenemend. Vanwege het vochtige weer, stegen uit de bossen beneden ons dikke wolken omhoog. Na daar even rondgelopen te hebben zijn we weer op de terug weg gegaan. Al met al hebben we 3 en half uur gelopen, en ondanks dat het weer minder was, was het zeer de moeite waard.

Vandaag is ook weer gebleken hoe snel kinderen smerig kunnen worden. Brian heeft het gered binnen de 10 min.
Marja

Ik heb vandaag gewandeld door de bossen en dat was wel leuk. En ik vind de vakantie tot nu aan toe heel leuk vooral waren de bergen in Zwitserland leuk en het caramel is ook lekker.
Brian

maandag, oktober 23, 2000

Tete du Ran

Deze dag was echt fantastisch. Ik hoop dat datgene wat ik vandaag gezien heb nog lang op mijn netvlies gegrift blijft.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Vandaag rustig gestart, ontbeten en daarna boodschappen gedaan. rond kwart voor 12 in de auto gestapt om naar Zwitserland te rijden, richting Neuchatel. Eerst naar Tete du Ran gereden vanwaar je met helder weer de Alpen moet kunnen zien liggen. En helder was het! Bij een restaurant de auto neergezet om het laatste stuk te voet af te leggen. Bij het uitstappen zagen we iets dat voor ons al heel bijzonder was. Beneden in het dag was het bewolkt en wij stonden in de volle zon, met beneden ons een watte deken. Toen we de berg verder opliepen zagen we ineens in de verte boven de wolken de besneeuwde toppen van de Alpen. Een hele bijzondere ervaring. Bijna lijkt het of wat je ziet niet echt is. We zijn via bergpaadjes verder de berg opgelopen en steeds werden (doordat de bewolking zich meer en meer oploste) de toppen beter zichtbaar. Boven op de berg nog een tijdje in het zonnetje gezeten, genietend van het uitzicht. Aan de ene kant de Alpen en aan de andere kant de bergen van de Jura.
Daarna zijn we via een andere top weer terug gelopen (we zitten hier trouwens ook al op 1400m) Tijdens het terug lopen bedacht ik me dat ik dit altijd als kind al wilde, wandelen in de bergen, met dit weer en dit uitzicht. Ik hoop dat de foto's en de video goed gelukt zijn.
Hierna zijn we doorgereden naar Neuchatel, waar het, zoals te verwachten was, bewolkt was. Alhoewel we er een uurtje geweest zijn werd het daar ook steeds zonniger. Daarna weer terug naar Frankrijk. Bij de grens werden we nog aangehouden en moesten we onze passen laten zien. De beambte wilde weten waar we vandaan kwamen, en waar we op vakantie waren. Hij wilde zelfs weten wat voor werk ik deed... Nou ja zeg!!!! Ik kon hem dat in het frans niet vertellen en we mochten door rijden.
Marja

We zijn vandaag naar een berg van 1400m geweest en we konden vanaf daar de alpen zien. Beneden ons lag een stoofpot met wolken. Toen zijn we naar Neuchatel geweest waar het bewolkt was. Tara is nog steeds bevriend met Rita, vanavond viel ik op de grond en toen sprong Rita boven op me.
Kevin

zondag, oktober 22, 2000

Saut du Doubs

Gisteren avond vroeg gaan slapen zo rond 21.00 uur. We waren toch wel moe van de reis.
Ik werd om 2.30 uur wakker gemaakt door Tara. Heb haar toen even uitgelaten en zelf een bakje yoghurt genomen.
Tara heeft er trouwens een nieuwe hobby bij: Mollen proberen uit te graven. Ze is daar zeer fanatiek in en bijt zelfs hele stukken gras weg. Een nadeel hiervan is dat ze steeds onder het hek door kruipt om in het weiland aan de overkant te komen, want daar schijnt toch wel een hele kolonie te zitten.
Vanmorgen om 7.30 uur opgestaan, eerst een bakkie thee gedronken en daarna rustig ontbeten. Nog even lekker in bad gelegen. En toen op weg naar Saut du Doubs. Een waterval van 27 m hoogte, hier dicht in de buurt. Deze waterval was erg mooi en we hebben hem via wandelpaden van verschillende kanten bekeken. De rivier du Doubs ligt hier tussen steile bergwanden in en het lijkt zo net alsof je ergens heel ver diep in de bergen zit.
Daarna via een toeristische route terug naar huis gereden, en daar lekker nog op het terras met een boek in het zonnetje gezeten. Het weer is trouwens prachtig. Helder, blauwe lucht, geen wind en veel zon. Daar had ik helemaal niet meer op gerekend. Veel truien bij me en weinig zomer shirtjes. Maar natuurlijk wel heel erg lekker.
Marja

Ik ben vandaag opgestaan en liep naar beneden en ik deed het kamer licht aan en daarna het keuken licht en toen...."plof" spatte het licht uit elkaar dus ik rende naar mijn moeder en zei het licht deed plof. Dus wij gingen kijken maar er was een knopje omgeklapt, dus ik klikte hem weer goed.
Brian

Ik werd vanochtend als laatste wakker toen ik beneden kwam kreeg ik thee. De zonsopgang hier is prachtig vooral als je buiten staat en je hoort de bellen van de koeien. Toen zijn we naar Saut du Doubs gegaan we stonden vlak bij de waterval. Ik vond sommige plekken wandelpad best gevaarlijk. Toen zijn we terug gegaan. Ik heb nog een hele tijd met Tara en Rita gespeeld en ik had vanavond witte poep en ik mag op de gang slapen. (Nee, niets om je zorgen over te maken, dit huisje had een soort van overloop en daar stond ook een bed in een nis, daar wilde ze allebei graag slapen, dus afgesproken dat ze dat om de beurt mochten hahaha)
kevin

zaterdag, oktober 21, 2000

Vakantie Frankrijk

Hier het vakantie verhaal van Frankrijk, in Maiche, de franse jura, tegen de zwitserse grens aan.
S morgens om 4.35 uur vertrokken. De reis verliep vlot zonder oponthoud. Na een paar korte stops stonden we rond half 2 in Maîche waar we alvast de hoog nodige boodschappen hebben gedaan, omdat we wel heel erg vroeg op de plaats van bestemming waren. Daarna toch maar naar het huisje doorgereden om te proberen of we er niet eerder in mochten, en dat was geen probleem.
Het huisje is wel wat aan de kleine kant, maar wel gezellig. Omdat de eigenaaar zelf een jonge labarador heeft van 6 maanden, waar Tara erg leuk mee speelt hoefde we geen borg te betalen.
De directe omgeving is niet zo heel bijzonder, een beetje alla de Ardennen. Maar de weg hier naar toe was erg mooi. Dus gaan we morgen maar eens verder kijken.
De labarador (Rita) van de eigenaar is een zeer groot bakbeest en toch is klein felle Tare haar de baas. "Er wordt niet uit mijn waterbak gedronken"
Marja

Ook de jongens hebben af en toe een stukje geschreven deze vakantie, dus ook dat zal ik hier neerzetten (cursief)
Toen ik vanochtend wakker werd dacht ik: "is het zover, gaan we?" en dat was zo. Toen zijn we vertrokken. Toen we in Belgie reden zagen mama en ik een man met twee kleine kinderen liften en dat was rond 6.30.
Toen we aankwamen waren we veel te vroeg dus gingen we eerst boodschappen doen. Ik moest bij Tara in de auto blijven zitten. Toen zijn we naar het huisje gereden en gingen we kijken of we er al in mochten en dat was prima. Het is een heel mooi huisje en je hoort de hele tijd koeienbellen klinken en buizerds schreeuwen. Tara heeft een nieuwe vriendin, de labarador Rita.
Kevin.