War of the Worlds

Vanavond 2 juli naar War of the Worlds geweest. Het muziek spectakel van Jeff Wayne. Tot nu toe, is het erg goed. De muziek is iets hard, ik dacht nog: "Wij maar tegen Brian zeggen, zet je muziek zacht".

War of the worlds is lang geleden geschreven door H.G. Wells, en er is een hoorspel op gemaakt door Orson Wells. Het beruchte hoorspel wat zoveel paniek veroorzaakt heeft in Amerika lang geleden.

Vanavond was de 30ste anniversary van de muziek op War of the worlds, welke gecomponeerd is door Jeff Wayne. Jeff Wayne was ook vanavond de dirigent van het orkest welke de muziek speelde. Ook tenminste 1 van de zangers/acteurs was één van de originele artiesten van de plaat.

De uitvoering werd dus uitgevoerd door een live orkest, met acteurs/zangers en natuurlijk de diverse licht en andere effecten. Op de achtergrond draait de film, waarin de acteurs met video beelden direct geintegreerd worden.

Grappig is dat, terwijl het verboden is om te filmen of foto's te maken, werkelijk de halve zaal met de mobiel zit te filmen of foto's aan maken is. Vanaf de tribune, waar wij zaten was dat goed te zien. Dus ach, als iedereen het al doet kan ik ook wel een foto maken, zo gedacht zo gedaan.

De kwaliteit is natuurlijk niet echt om over naar huis te schrijven, maar toch een beeld bij deze post.

Supertramp aka Roger Hodgson

Op 21 mei 2009 zijn we weer eens uitgeweest. Dit maal naar Roger Hodgson de voormalige zanger van de beroemde band Supertramp. Ik heb altijd al gezegd als Supertramp ooit nog eens optreedt dan wil ik daar naar toe. Gelukkig hoorde Ko via een collega dat de zanger van Supertramp (de band zelf bestaat namelijk niet meer) samen met het Metropole orkest een optreden zou geven in het Wereld Forum Theater in Den Haag. Wisten wij veel dat Roger Hodgson de zanger van Supertramp was! Gisterenavond was het dus zo ver.

Eerst met de trein naar Den Haag waar we eerst een hapje willen eten. We zijn voor het (on)gemak maar even vergeten dat het Hemelvaartsdag is, en dus eigenlijk een zondag. Dit betekent dat de meeste restaurants pas om 17.00 uur of 17.30 uur open gaan. Dit realiseren we ons ook pas later. We vinden het al raar, dat terwijl het heel druk is in de stad, en de terassen vol zitten, we nergens iets kunnen eten. We zijn dus te vroeg in Den Haag! Op zoek naar een restaurant wat al wel open is doorkruizen we zo ongeveer de hele binnen stad. Om 17.00 uur zijn we weer aangekomen waar we begonnen zijn en gaan dan maar een eetcafé binnen. Daar is het leeg, er is helemaal niemand te bekennen. Wanneer Ko naar de keuken loopt schrikken ze zich daar rot, ze hebben ons niet binnen horen komen. We eten daar een coctail van Rivierkreeft vooraf, gevolgd door een varkenshaas voor mij en een tournedos voor Ko. Als toetje nemen we allebei een huisgemaakte chocoladetaart die erg lekker is.

Na het eten gaan we met de tram naar het Wereld Forum theater, hier rook ik buiten eerst nog een sigaret. Het optreden van Roger is de openingsavond van het The Hague Jazz festival. Het is dan ook al erg druk en we zien de VIP's arriveren. Om even over half 8 gaan we de zaal maar in. We hebben plaatsen op het balkon, wel een beetje ver van het toneel, maar goed het gaat tenslotte om de muziek.
Om 10 over 8 is de zaal al bijna helemaal gevuld, met uitzondering van 2 plaatsen naast ons en alle rijen achter ons. Één minuut voor tijd worden de VIP's de zaal in geleid, en ja hoor de rijen achter ons zijn dus gereserveerd voor de VIP's. Veel Grijze mannen met hun vrouwen op stand, en als je VIP bent moet je vooral veel praten lijkt het wel. Op het moment dat het licht al gedempt wordt zijn de plaatsen naar ons nog steeds open. Dat kijk ik naar rechts en het lijkt alsof ik daar een collega aan zie komen. Ik vraag aan Ko: "is dat Ellen?" Ko kijkt en zegt: "het lijkt er wel op". De enige plekken die nog vrij zijn, zijn de plekken naast ons, en die blijken voor haar en haar man te zijn. Bizar... je gaat naar een concert in een zaal waar toch minstens 800 man in past, en de enige collega van je die ook naar dat concert gaat, wat wij niet wisten, komt naast je te zitten.

Het concert was verder erg goed, de muziek van Supertramp met het Metropole orkest is een hele goede combinatie.

Roger Hodgson opent The Hague Jazzfestival 2009
DEN HAAG - Roger Hodgson, voormalig leadzanger van Supertramp, opende donderdagavond de vierde editie van het The Hague Jazzfestival. Alle grote Supertramphits kwamen voorbij. Het publiek stond in de Willem Alexanderzaal van het World Convention Center soms letterlijk op de banken.

Zo bizar!

Dinsdag heb ik tegen Brian (mijn jongste zoon) gezegd dat ik vandaag de auto nodig heb. Vanmorgen wordt ik om kwart voor 7 wakker, en bedenk me dat ik Brian gisteren niet meer gesproken heb, en dus vraag ik me af of hij er wel aan gedacht heeft dat hij niet met mijn auto naar het werk kan. Dus ga ik mijn bed uit en loop naar het raam, schuif het gordijn opzij, en kijk naar buiten naar de parkeerplaats voor de deur. En ja hoor leeg, geen auto. Dus ik kijk naar de parkeerplaatsen verder op en ook die zijn allemaal leeg. Ik kijk nog een keer naar de plaats voor de deur maar die is echt leeg, en na nogmaals een controle van de parkeerplaatsen verderop. Kom ik tot de conclusie dat hij dus toch mijn auto heeft meegenomen. Dus ik pak mijn mobiel uit de zak van mijn fleecevest en bel hem, terwijl ik naar beneden loop, op. In de gang beneden krijg ik hem aan de lijn. Ik begin direct tegen hem te schreeuwen, dat ik toch gezegd had dat ik vandaag de auto nodig had!. Terwijl ik de kamer in loop zegt hij tegen mij: "Ja, de sleutels liggen op tafel", waarop ik antwoord, terwijl ik inderdaad de sleutels op tafel zie liggen: "Waar is de auto dan?". Voor de deur, zegt Brian. Niet dus, zeg ik. Waarop ik Brian door de telefoon hoor schrikken, en haast hoor denken "hij zal toch niet gestolen zijn. Ondertussen draai ik me om en kijk naar buiten. En wat staat er voor de deur...? Juist ja, de auto...
Ik bied Brian mijn excuses aan en ga de honden uitlaten. Terwijl ik langs de andere parkeerplaats loop zie ik dat ook die vol met auto's staat, en niet leeg is. Wat ook logisch is op dit tijdstip van de dag...

Het voorwerp mistery

3 weken geleden liep ik bij de club voor Tycha een spoor uit. Gewoon een simpel spoor, niets bijzonders, 2 strekken met een haakse hoek, 3 zware voorwerpen en aan het eind een geweer. Gewapend met deze 3 voorwerpen en het geweer ga ik op pad. Ik maak een duidelijke aanzet en loop schuin weg. Ter hoogte van een plastic zak leg ik het eerste voorwerp neer, en zet mijn voet er nog een keer op om er meer geur aan te geven. Het tweede voorwerp leg ik, met hetzelfde ritueel, tussen 2 hoge graspollen. Daarna maak ik de hoek, om weer een hoge graspol. En ik loop richting de bosrand. Nu heb ik nog een derde voorwerp in mijn zak, wat ik ook ergens op de 2e strek neer leg. Daarna loop ik een grote hoop oude bladeren in en leg daar het geweer en de bal neer. Hierna ga ik Tycha halen. Ik leg haar af bij de aanzet, en we gaan op pad. Het eerste voorwerp wordt keurig geapporteerd door haar, het tweede voorwerp ook. Hierna komt de hoek en ook die pakt ze redelijk snel. Tycha is weer iets te hyper en loopt ook weer hangend in het tuig over het spoor. Wanneer ik bijna aan het eind ben, realiseer ik me dat ze het 3de voorwerp overlopen moet hebben. Nou ja, dat zoeken we zo wel weer op. Tycha komt bij het eind voorwerp en verwijst het voor haar doen netjes. Ik pak het geweer op en gooi als beloning de bal weg voor haar.

Hierna lopen we terug over het spoor en moedig Tycha nog wat aan om te zoeken. Want dat 3de voorwerp ligt nog ergens. Ergens!? ja Ergens, want ik heb werkelijk geen idee meer of en waar ik het heb neergelegd, terwijl ik normaal altijd wel bedenk waar ik een voorwerp neerleg en hoe, weet ik er nu echt niets meer van. Ik kan me niet herinneren dat ik het voorwerp heb neergelegd. Van de andere twee weet ik het nog precies, maar dat 3de??? Samen met Tycha en Nienke lopen we een paar keer heen en weer over het spoor. Later komt ook Herman meezoeken. Nienke laat Sanne ook nog zoeken, en Herman Taco. Maar het voorwerp wordt niet gevonden.

De week erop kan ik het nog niet loslaten en ga nog een keer zoeken. Dit keer lopen Herman, Nienke en ook Willem nog een keer mee. Maar het voorwerp wordt wederom niet gevonden.
Afgelopen dinsdag is Ilse aan het revieren in de bosrand naast het veld, en Nienke en ik staan op het veld om te kijken hoe het gaat. Terwijl ik op het veld sta kan ik het niet laten nog een keer te zoeken naar het voorwerp. Nienke geeft al aan dat ik het echt niet meer ga vinden. En ik kan me nog steeds niet herinneren dat en waar ik het voorwerp heb neergelegd. Terwijl Nienke en ik het er nog even over hebben, kijk ik naar beneden, en wat ligt er onder mijn voeten? Juist... het voorwerp...