Vandaag eerst zoals gewoonlijk geewerkt. Het was weer eens zo'n waar geen einde aan lijkt te komen. Soms heb je dat wel eens, je bent moe, en kan je niet echt goed concentreren, en het wil gewoon niet echt. Na het werk zijn we gelijk met de honden gaan lopen, even lekker naar achteren, het weiland door. De honden hadden er ook zin in. Tycha heeft weer lekker achter haar balletje aan kunnen lopen, en Shendor deed zijn eigen ding. Natuurlijk moesten ze allebei ook de sloot weer beter bekijken. Dit doen ze altijd, behalve als er dik ijs op ligt. Nu het weer wat warmer was, nemen ze ook weer vaker een duik. Fijn is dat Tycha de andere sloot bewoners met rust laat en heerlijk een beetje door de sloot loopt te banjeren terwijl de eenden om haar heen zwemmen.
De Ooievaars waren er ook weer, en liepen langs de slootkant hun kostje bij elkaar te scharrelen. De Alpaca's liepen wat verder weg zodat Shendor ook los kon blijven lopen.
Bij thuis komst staat Kevin boven aan de trap. "Mam! ik moet je wat vertellen". Ohh, nee hè, wat nu weer. "ik heb gisteren een ongeluk gehad". Euh, even denken, zijn Volvo staat op het parkeerterrein, volgens mij heel, en zijn Kangoo ook. Dus die auto's zijn het niet geweest. Het kan natuurlijk nog de Range Rover zijn.
Dus ik reageer: "Oh, wat dan?" "Nou, we zijn gisteren over de kop geslagen met de daf van Stef". Hè! "Heb je wat". Kevin: "Nee, een beetje spierpijn". Wat is er gebeurd dan ? Kevin: "Nou we gingen nog even met Stef zijn daf rijden (de daf hadden ze zondag pas opgehaald, en was gratis) "Een beetje scheuren op een parkeerterrein" "En terwijl Stef een kort bochtje wil draaien, voelde ik al dat het niet goed ging". We zijn helemaal over de kop gegaan".
Ik vraag: en Stef heeft hij ook niets? Nee, Stef heeft een bult op zijn hoofd, maar meer niet. Maar, gaat Kevin verder: "De auto ging één keer helemaal over de kop, en alle ruiten liggen er uit"
Ze zijn nog wel met de auto naar huis gereden. Dat was geen pretje. Geen ramen, een deur die niet meer goed sluit, één deur die nog wel sluit maar een stuk boven het dak uitsteekt, want ja, dat dak was ook behoorlijk ingedeukt. Maar verder deed alles van de auto het nog. Tja dat heb je met een daf, je slaat er volledig mee over de kop, hij komt weer op zijn pootjes terecht, en je rijdt er weer mee verder.
Kevin is wel geschrokken. Hij dacht echt terwijl het gebeurde dat het pijn ging doen. Voelde ook overal glassplinters, en heeft natuurlijk vreselijk veel geluk gehad dat het zo is afgelopen.
Tja, jongens.... Never a dull moment.
O ja, willen we thuis nog even zo'n lekkere Latte Machiato maken, is ons nespresso apparaat kapot. Waarschijnlijk is er iets door gebrand, dus morgen maar even bellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten