De terugreis

Deze morgen om half 7 opgestaan, gedoucht en shendor uitgelaten. En hij loopt alweer beter! Hierna de jongens wakker gemaakt en zijn we gaan inpakken. Opa is ondertussen brood gaan halen. Ontbijten en het laatste beetje inpakken, huisje opruimen en om 8.50 uur zijn we vertrokken in Nendaz. Tot aan de Duitse grens liep alles soepel. Bij de grens aangekomen zagen we dat ze volop aan het controleren waren. Ojee als ze nu de auto van mijn vader maar niet aanhouden!!! want Kevin heeft immers nog steeds geen paspoort!! Wij mochten door, pffffff en daarna gespannen in de achteruitkijk spiegel kijken. En ja hoor, pa moest stoppen, gelukkig kon ik de parkeerplaats nog op draaien. Shendor zijn entingsboekje gepakt ( ook hij zat bij mijn vader in de auto) en snel terug gelopen naar de grens. Daar vertelde Kevin dat hij had gezegd dat hij zijn paspoort verloren was en had al zijn andere pasjes waar zijn naam op stond gegeven incl. zijn trein abonnement, waarop ook zijn foto stond. Toen ik bij hun stond kwam de douane beambte terug, en vroeg naar mijn pas. Die lag in de auto en ik zei dat ik al door de grens was en toen was het goed. Maar hij wilde Kevin niet zonder pas doorlaten. Hij stelde voor om een noodpas te laten maken. Dit koste 25 euro. Of we dit wilde. Tja... wat moet je anders? we konden moeilijk op de grens blijven bivakeren. Dus kevin geld gepind, terug naar de douane beambte en mee naar het kantoor. Daar moesten we een tijdje wachten, totdat er een andere beambte kwam en die vertelde Kevin dat hij zo door mocht en niets hoefde te betalen. De mazzelaar!!!!
Tot een uur of 5 verliep de reis weer voorspoedig. Maar toen werd het donker en begon het te regenen en reden we een file in. Jeetje wat een rot weer, we zagen bijna niets meer ( het regende ook niet zo klein beetje!!) en konden lange tijd niet harder rijden dan 70 km per uur.
Hierdoor kwamen we veel later thuis dan we hadden gedacht. Maar goed liever later maar heel thuis, dan helemaal niet thuis komen.
Om 22.00 uur exact waren we weer thuis. De spullen uit de auto geladen, al het etens waar wat mee terug was gekomen opgeruimd (ja ja ik vertrouwde Shendor al niet meer, hij pikt namelijk alles waar een etensluchtje aanzit) en even rustig gezeten en een beetje bijgelezen op de diverse fora en bijgekletst op msn.

Dag mooi land tot volgend jaar maar weer!!

Jardin Japonais

Vandaag de laaste dag alweer!!!. Vanmorgen zijn we eerst naar de Migros geweest om eten en drinken voor de terugreis te kopen en de nodige kado's voor Herman (waar Tycha logeert en die mijn hondenkar aan het repareren is) en de buurvrouw ( die op de kat past) te kopen.
Hierna zijn Kevin, Brian en ik (Jeroen zag nog een keer berg op echt niet meer zitten) naar Siviez of Super Nendaz gereden om daar te gaan wandelen.
Daar aangekomen zijn we via de ski piste omhoog gelopen. Alles wordt al duidelijk in gereedheid gebracht voor het winterseizoen. De sneeuwkannonnen staan al klaar, aan de liften en gondels wordt hard gewerkt. De afbakening van de wegen worden gezet. Nog een maandje en dan zijn ze weer helemaal klaar voor het winter seizoen.

Toen we bij het bergstation waar de gondel naar de Mont fort begint aankwamen zagen we dat Jardin Japonais nog maar 40 min. lopen was. Hier wilde ik al de eerste vakantie naar toe. En 40 min. was te doen dus zijn we doorgelopen. Ik denk zelfs dat we het binnen de 40 min. gelopen hadden en het was wederom de moeite waard. Het is daar zo mooi!!! Op een plateau tussen de bergen op een hoogte van ong 2200 m. Ligt een soort door de natuur gevormde Japanse tuin. Stroompjes, rotsen, kleine boompjes. Niet te vertellen wel te laten zien.

Brian in de Jardin Japonais, let op de helderheid van het water en zijn weerspiegeling daarin.

Een overzicht. Als je goed kijkt zie je links van het midden bij een rots mij en kevin zitten. Dit geeft een beetje een beeld van de grote van het gebied.
Boven op de rots staat Kevin, die probeert een mooie plek te vinden om een mooie foto te kunnen maken.

Met Shendor gaat het alweer een stukje beter, alleen vind ik hem wat down alsof de schrik er bij hem vandaag pas goed in zit.

We hebben natuurlijk voor de laatste keer weer Mah jong gespeeld. De jongens blijven vanavond thuis, omdat we morgen toch weer vroeg op willen om vroeg te kunnen vertrekken. We rijden namelijk wel in 1 x terug en het is toch ruim 1000 km.

Dan zit de vakantie er weer op. Ondanks de nare ervaring met Shendor, was het wel een fijne vakantie en erg gezellig. En we weten het al weer zeker volgend jaar gaan we weer. Het zelfde adres alleen zal ik Shendor of Tycha (ligt eraan wie er mee gaat) niet zo snel meer loslaten.

Een gedwongen rustdag

Vandaag een beetje gedwongen een rustdag gehouden. Ik wilde bij Shendor blijven vanzelfsprekend natuurlijk. En het was weer heel mooi weer dus zijn we in de tuin gaan zitten en hebben Shendor in de zon gelegd, goed voor zijn spieren. Wij zelf hebben een spelletje Yatzee gedaan, en s middags even naar Nendaz geweest om boodschappen te doen en even rustig rond gekeken in de Migros. Daar een leuk kaasfondue stel gezien en misschien ga ik dat morgen nog wel kopen.
Met Shendor gaat het alweer veel beter. Hij is uit zich zelf al wat rond gaan lopen. Plast en poept goed. En toen ik terug kwam van boodschappen doen kwispelde hij al weer. (hij kon gisteren zijn staart niet bewegen) Natuurlijk was hij nog erg stijf, maar het ziet er naar uit dat hij geen gevolgen overhoudt aan zijn val van gisteren.
Dit was s middags in de tuin, terwijl wij van het zonnetje lagen te genieten, ging Shen zijn eigen gang alweer.


Heerlijk genieten van de zon, wat hebben we toch een mazzel met het weer!!!

Een Wonder!!!!

Vandaag was een hele nare, bijzondere en ook aparte dag.
We zijn allemaal wat later opgestaan en het regende licht (de enige regen die deze vakantie gevallen is). Opa is om 11.00 uur naar Brig vertrokken en wij hebben besloten om naar Sion te gaan. Daar besloten we om de Burcht te gaan bekijken. Twee jaar geleden waren we al op de andere heuvel geweest waar een kerk op staat. Dus deze keer de burcht.
En weer was het een hele klim naar boven. Een maal boven even zitten uitrusten en besloten om een rondje over de burcht te maken om daarna beneden in de stad een terras op te zoeken en wat te gaan drinken. Maar dit liep allemaal even anders!! Op een gegeven moment stonden we op een gedeelte van de burcht wat om muurt was en Shendor liep zo te trekken dat ik dacht hij kan wel even los. Had ik dit nu maar nooit gedaan!! Ik maak hem los, waarschijnlijk krijgt hij een overmoedige bui, springt op de muur van de burcht en verdwijnt direct daarna in de diepte. Aan de andere kant van de muur was namelijk niets de eerste 25 a 30 meter. Ja een bos. Brian begon gelijk te schreeuwen: "Hij is dood, hij is dood". En nadat ik over het muurtje naar beneden had gekeken, kon ik me ook niet voorstellen dat hij deze val overleefd zou hebben. Dus paniek brak uit, WE MOETEN HEM VINDEN!!! Ook al zou hij dood zijn, maar we moeten hem vinden. Dus rennend naar beneden en proberen om op de plek te komen waar hij gevallen is. Kevin en ik de eene kant op, Brian en Jeroen de andere kant. Al snel bleek dat Kevin en ik op deze manier niet bij de plek konden komen, dus zijn we terug gegaan de andere kant op om te kijken of we er zo wel bij konden komen. En of we Brian en Jeroen nog konden vinden.
Jeroen had het tempo van Brian niet bij kunnen houden en was ook afgehaakt hoorden we later.
Maar ook Kevin en ik hadden geen succes we konden de hond niet vinden en zagen ook Brian en Jeroen niet. Dus maar weer terug naar de Burcht. Toen we bijna weer bij de burcht waren zagen we Jeroen op een stoep zitten, en ik dacht dat hij Brian zat te troosten die naast hem op de stoep lag(ik zag namelijk dat hij Brian vest aan het strelen was). Toen Jeroen ons zag zei hij: "hij is Oké" en nog dacht ik dat hij Brian bedoelde. Totdat er beweging in kwam en daar ineens Shendor stond. Mijn god!!! hij leeft nog!!!! Brian had hem in het bos gevonden en snel ongeveer 7 min. na zijn val. Hem eerst even uitgebreid geknuffeld en bekeken, Brian was er ondertussen ook weer (hij was op zoek naar ons) En toen op weg naar een dierenarts, want het zag er uiterlijk allemaal goed uit maar je weet maar nooit. Een dierenarts vonden we in Baar. Hij heeft hem helemaal nagekeken en kon niets ernstigs vinden. HOE IS HET MOGELIJK!!!! Natuurlijk was hij bont en blauw, vreselijk stijf maar geen ernstige verwondingen. Hij heeft Shendor een injectie gegeven en medicijnen tot maandag zodat ik daarna met hem naar mijn eigen dieren arts kon om hem daar nog even na te laten kijken.


Om een beeld te geven van wat er gebeurd is. Op de linker heuvel de burcht waar Shendor aan de linkerkant naar beneden is gevallen. Brian vond hem al weer halverwege de heuvel, Shendor was namelijk al strompelend al weer op zoek naar ons.
Het was zo raar om mee te maken, eerst het ongeloof toen hij ineens zonder geluid verdwenen was. Als Kevin en Brian hem niet hadden zien springen had niemand geloofd wat er gebeurd was. Daarna de paniek en de overtuiging dat hij het niet overleefd kon hebben, het verdriet wat dan ook gelijk naar boven komt. Hij is tenslotte pas 4 jaar. De dag ervoor vond Brian ook al dat ik hem aan de lijn moest houden en vroeg hij nog wat ik zou doen als Shendor naar beneden zou vallen en dood zou zijn. Toen antwoorde ik heel laconiek: "dan kan ik een andere hond halen". Maar goed dat meen je natuurlijk niet.
En later het gevoel we moeten hem vinden dood of levend, als we hem maar vinden. Kan hem hier toch niet achterlaten. En we moeten een manier vinden om bij hem te komen.
Gelukkig is alles toch nog goed afgelopen. Vandaag nu ik dit schrijf (23 okt) loopt hij al bijna weer helemaal goed, is de zwelling bij zijn kaak (waar ik me nog de meeste zorgen over maakte) weer bijna weg en eet en drinkt hij weer goed.
Shendor s avonds vlak na zijn val, heeeeeeel erg zielig. Maar daar had hij ook alle recht toe!! Hij had pijn, was koud en voelde zich duidelijk beroerd (kwijlen) durfde niet te gaan slapen, bang dat we allemaal weer weg zouden zijn. Denk dat dat voor hem het ergste was. Het feit dat wij in klap voor zijn idee allemaal verdwenen waren. Hij was de rest van de vakantie ook niet meer bij me weg te slaan waar ik ging was hij.

Grande Dixence

Vandaag zijn we dus naar Grande Dixence geweest. Dit is een stuwdam en wel naar zeggen de hoogste ter wereld. En hoog is hij!!!

Toen we daar aankwamen bleek ook daar de gondel niet te werken, onderhoud!!! Brian en Jeroen hadden op een wandelbordje gezien: La Dix 4h 20m!!! Jaaa, daaaaaag ga echt geen 4 uur en 20 lopen om boven op die dam te komen!!!! Maar volgens Kevin kon het gewoon geen 4 uur lopen zijn en eigenlijk leek het mij ook wel sterk. Dus toch maar aan de beklimming begonnen. Jeroen zag het helemaal niet zitten: Nee hè!! niet weer een berg op!!!! Maar ik zei: we zien wel hoe ver we komen. Uiteindelijk viel het wel weer mee. Met een half uur of zo stonden we allemaal boven en daar was het toch weer de moeite waard geweest. La Dix waar 4.20 uur voor stond bleek een berg hut te zijn die ietsje verder lag, hahaha.

We zijn een stukje om het stuwmeer heen gelopen, hiervoor moest je eerst allemaal tunnels door. In de eerste van deze tunnels scheen licht, de andere niet. Echt aarde donker daar binnen, de enige houvast die je had was het licht aan het eind van de tunnel waar je op af liep, verder zag je niets, niets vlak voor je, niets naast je (ook de zijkant van de tunnel niet, en volgens Kevin liep ik akelig dicht langs de zijkant) en niets achter je. Een hele aparte ervaring maar wel leuk.

Kevin en Jeroen wilde proberen bij het water te komen en zijn een stukje afgedaald. Ook daar was het weer erg stijl.

Als je heel goed kijkt kun je ze beneden zien zitten.

Hierna zijn we weer terug gelopen naar beneden, halverwege lag nog sneeuw en ijs en natuurlijk moesten er toen sneeuwballen gegooid worden en even worden geposeerd.

Terug in Nendaz heb ik weer een vest gekocht, ongeveer dezelfde als dat ik 3 jaar geleden heb gekocht alleen nu in het zwart en dit vest is gevoerd.

S avonds hebben we wéér een spelletje Mah Jong gedaan. Het gaat bijna vervelen!. Waarna de jongens weer naar een pub gegaan zijn. Deze keer wel in Nendaz Station. Brian kwam om half 2 thuis (te veel gedronken!) en Kevin en Jeroen om 3 uur!!!.

Lausanne

Vandaag zijn we naar Lausanne geweest. De geboorte plaats van mijn vader. Dit bezoek is eigenlijk een beetje standaard wanneer we in Zwitserland zijn. Dit maal was Jeroen voor het eerst in Zwitserland en ook hij moest natuurlijk zien waar zijn Opa vandaan komt.
Eerst weer naar Ouchy gereden een voorplaats van Lausanne welke aan het meer van Geneve ligt. We wilden weer wat drinken bij het restaurant aan het water maar dat was helaas gesloten.

Dus maar op een ander terras wat gedronken. Het weer is trouwens fantastisch, zon, geen wolken een heerlijke temperatuur. Wat wil een mens nog meer.
Hierna zijn we met de metro naar Lausanne gegaan, onderweg kwamen we langs het huis waar mijn vaders grootouders hebben gewoond.

De kerk waar mijn vader als kleine jongen gedoopt is in Lausanne.

We zijn even door de stad gelopen en hebben later bij een pizzaria wat gegeten.

En toen weer terug naar Nendaz. Daar brood gegeten en daarna in het donker naar de antenne gelopen om daar foto's te maken van Sion by night.

Later nog een spelletje Mah Jong gedaan met zijn allen, zoals het hoort als we op vakantie zijn.

Beklimming van de Dent de Nendaz!!

Vanmorgen om 8.00 uur opgestaan, eerst samen met Brian en Shendor een rondje antenne gelopen, dit is een rondje door het bos (naar beneden: makkelijk) vandaar naar de antenne (omhoog: steilllllll!!!!!) en van de antenne door het dorp weer naar beneden (makkelijk). Dit is ongeveer 50 minuten lopen, dus een goede ochtend gymnastiek. Gelijk maar even een paar foto's gemaakt van de zonsopgang in de bergen.

Hierna brood gehaald en lekker ontbeten met croissants en vers zwitsers brood.

Omdat de gondel alleen in het weekend draaide maar besloten om vandaag naar Tracouet te gaan en de Dent de Nendaz te beklimmen. Tracouet ligt op ong. 2200 meter, de Dent de Nendaz is ruim 25oo meter. Lijkt niet zoveel 300 meter klimmen, maar geloof me, als ongeoefend berg wandelaar, met een slechte (rokers) conditie valt dit niet mee. Gelukkig was ik niet de enige met een slechte conditie, ook Jeroen had moeite met omhoog komen, en zelfs Shendor had het op het eind wel een beetje gehad. Shen heeft trouwens de hele route los gelopen en dat ging perfect.

Kevin en Brian deden het weer rennend naar boven, Jeetje!! hoe doen ze dat toch?? Maar we hebben het weer gered. En het uitzicht op de top maakt alles ook weer goed.

Ik samen met Shendor op de top.

En de jongens zijn er ook!! Vind dit zelf trouwens een hele mooie foto van ze.

Shendor heeft het ook gehaald!!! Hier samen met Jeroen op de foto.

Hierna weer terug naar beneden, dat ging een heel stuk sneller dan naar boven!
Brian en ik hebben bij Tracouet nog even staan lachen om een parasailer welke probeerde op te stijgen, maar niet genoeg wind kreeg en dus op zijn kont de berg afkwam.

Terug beneden in Nendaz even wat gedronken op een terras, van het beklimmen van bergen wordt je namelijk heel erg dorstig.

S avonds eerst nog met Brian en Jeroen een potje Yatzee gedaan, en later op de avond met zijn allen Mah Jong gespeeld en het was weer erg gezellig. Hierna zijn de jongens het dorp weer ingegaan om een biertje te gaan drinken, maar waren al snel weer terug want de kroeg was dicht en ze hadden geen zin om helemaal naar Nendaz station te lopen.
Wij zelf zitten in het oude dorp Haute Nendaz en dat ligt op ruim 1200 m. Nendaz Station is het vakantiedorp (wintersport) en dat ligt op 1700 meter.

Het tweede deel van de reis

Deze morgen toch ook maar in het hotel ontbeten. Dit ontbijt was een zeer, zeer uitgebreid ontbijt buffet. Je wist gewoon niet meer wat je moest nemen zoveel was er te kiezen. Diverse soorten broodjes, vele soorten beleg, zalm, gekookte eieren, scrambled eggs, worstjes, spek, diverse soorten cornflakes, yoghurts, kwark, zoete broodjes, vers geperste sinasappelsap(waar we allemaal heel veel van gedronken hebben) koffie, thee, teveel om op te noemen. Dus toen we weer op weg gingen was iedereen meer dan voldaan.

Bij het in de auto's stappen vroeg Kevin aan mij of ik zijn paspoort had. HUH!!! NEE!!! natuurlijk niet. Dat hoort hij zelf bij zich te hebben. Ja maar, hij kon het niet vinden thuis en had toen maar niet verder gezocht!!! Terug naar huis was geen optie, we hadden er immers al ruim 500 km opzitten, dus het er maar op wagen, en maar zien wat er gebeurd bij de grens.
Voor de grens toch wel even zenuwachtig, maar we mochten allebei gewoon doorrijden. Pfffffff dat was even opgelucht ademhalen. Opa heeft Kevin nog even uitgescholden, want Kevin zat tenslotte bij hem in de auto. Hoe kun je nu zo dom zijn om op vakantie je paspoort niet mee te nemen.

In Zwitserland zelf een beetje oponthoud gehad waardoor we toch pas om 15.00 uur bij het vakantie adres aankwamen. Het was trouwens de derde keer dat we op dit adres vakantie gingen houden. Dus alles was al bekend. De eigenaresse was een weekend weg, en had een briefje neergelegd, dat we ons maar moesten installeren en ze zou maandag wel even langskomen. Dus de spullen uit de auto gehaald even wat gedronken en toen snel boodschappen doen. We waren maar net op tijd, want de Migros zou om 5 uur sluiten. Terwijl we in de winkel liepen gingen de lichten al uit. Oeffff die willen echt op tijd naar huis!!

S avonds gegeten, daarna omdat ik toch wat hoofdpijn had van de reis even op bed gelegen. De jongens zijn op zoek gegaan naar een kroeg om BIER te gaan drinken. En gezien het tijdstip waarop ze thuiskwamen hebben ze deze ook gevonden. En wel bij La Place.

Vakantie Zwitserland dag 1

Hier het reisverslag van onze reis naar Haute Nendaz, Zwitserland. Wie zijn wij? Mijn vader van 81, die nog helemaal zelf in zijn eigen auto deze reis weer meegemaakt heeft, mijn zoon Kevin van 17, mijn zoon Brian van 16, neef Jeroen van eveneens 17, de hond Shendor (die een echt avontuur beleefd heeft deze vakantie), en ik zelf natuurlijk.

Vanmorgen om 6.30 uur vertrokken richting Heidelberg, om na 2 straten weer om te keren, omdat de jongens de speciaal voor deze reis gemaakte cd's vergeten waren.
De reis verliep verder spoedig, onderweg nog een stop gemaakt bij een plek waar de tgv voorbij komt, stom toevallig staan we ieder jaar weer op deze parkeerplek, en mijn vader wil dan altijd de tgv op de foto, of film zetten. Dus iedere keer weer wachten tot hij uit de tunnel komt en dan maar hopen dat de trein er goed op staat. Mij is het dit jaar goed gelukt.


Om een uur of 14.00 waren we in ons hotel in Heidelberg, waar we de eerste nacht zouden overnachten om de volgende dag door te rijden naar ons vakantie adres. Na ingecheckt te hebben bleek een 4 persoons kamer hetzelfde te zijn als een 2 persoonskamer. Dit zou betekenen dat twee grote knapen van 17 jaar samen in een twijfelaar moesten slapen. Nu kun je een hoop verwachten van jongens van die leeftijd, maar met zijn tweeen in één bed, dat nooit!!!. Dus terug naar de receptie en daar gezegd dat dat dus echt niet ging. Geen probleem er zou een bed bijgeplaatst worden en dat werd ook direct gedaan.

Hierna zijn de jongens gaan zwemmen in het zwembad, en zijn mijn vader en ik een kopje thee gaan drinken in de bar van het hotel. Na een uurtje kwamen de jongens er ook bij zitten en hebben zij een biertje gedronken. Hierna wilde de jongens wel even in het dorp gaan kijken om te zien of daar nog een leuke kroeg zat waar zijn s avonds nog naar toe konden. We hebben ze gelijk gevraagd of ze ook wilde kijken of er nog een leuk restaurant zat om s avonds te gaan eten.
Ik zelf ben met Shendor gaan lopen zodat die er ook even lekker uit geweest was. Tijdens het uitlaten kwam ik ook in het dorp (Walldorff) terecht, waar ze aan het opbouwen waren voor een feest ( de oktober feesten??) Net toen ik Kevin wilde bellen om te vragen waar ze zaten, zag ik ze op een terras zitten en alweer aan het bier. En heb ik even een colaatje met ze mee gedronken. Hierna zijn we terug gelopen naar het hotel.
In het hotel hebben we besloten om toch maar in het hotel te eten, omdat mijn vader geen zin meer had om weer met de auto het dorp in te gaan. Hier hadden ze een buffet voor 25 euro pp incl. de wijn. Het eten was redelijk en je kon zoveel pakken als je wilde. Alleen toen ze de rekening gaven probeerde ze ons nog even 40 euro teveel in rekening te brengen maar ook dit was zo rechtgezet.

De jongens zijn nog even gaan zwemmen en ik ben even op bed gaan liggen. De afspraak was dat we om 22.00 uur nog even wat zouden gaan drinken in de bar van het hotel. Dus om een uur of 22.00 uur op weg naar de bar, waar de jongens, hoe kan het ook anders een biertje hebben genomen en ik een Orgasmus!! ( dit is een coctail met baileys, amaretto, cognac en room).
Terwijl we aan de bar zaten zat er op de hoek van de bar een man de hele tijd naar ons te kijken. Bij het verlaten van de bar sprak hij een van de jongens aan en vroeg of we uit Voorhout kwamen. Nu wij dan sinds 2 jaar niet meer maar mijn vader en Jeroen nog wel. Wat bleek was het iemand die in onze oude straat woonde. Ik had hem zelf niet herkend, de volgende ochtend nog even met hem staan praten en hij herkende wel de hond. Wat is de wereld toch klein.