Vandaag was een hele nare, bijzondere en ook aparte dag.
We zijn allemaal wat later opgestaan en het regende licht (de enige regen die deze vakantie gevallen is). Opa is om 11.00 uur naar Brig vertrokken en wij hebben besloten om naar Sion te gaan. Daar besloten we om de Burcht te gaan bekijken. Twee jaar geleden waren we al op de andere heuvel geweest waar een kerk op staat. Dus deze keer de burcht.
En weer was het een hele klim naar boven. Een maal boven even zitten uitrusten en besloten om een rondje over de burcht te maken om daarna beneden in de stad een terras op te zoeken en wat te gaan drinken. Maar dit liep allemaal even anders!! Op een gegeven moment stonden we op een gedeelte van de burcht wat om muurt was en Shendor liep zo te trekken dat ik dacht hij kan wel even los. Had ik dit nu maar nooit gedaan!! Ik maak hem los, waarschijnlijk krijgt hij een overmoedige bui, springt op de muur van de burcht en verdwijnt direct daarna in de diepte. Aan de andere kant van de muur was namelijk niets de eerste 25 a 30 meter. Ja een bos. Brian begon gelijk te schreeuwen: "Hij is dood, hij is dood". En nadat ik over het muurtje naar beneden had gekeken, kon ik me ook niet voorstellen dat hij deze val overleefd zou hebben. Dus paniek brak uit, WE MOETEN HEM VINDEN!!! Ook al zou hij dood zijn, maar we moeten hem vinden. Dus rennend naar beneden en proberen om op de plek te komen waar hij gevallen is. Kevin en ik de eene kant op, Brian en Jeroen de andere kant. Al snel bleek dat Kevin en ik op deze manier niet bij de plek konden komen, dus zijn we terug gegaan de andere kant op om te kijken of we er zo wel bij konden komen. En of we Brian en Jeroen nog konden vinden.
Jeroen had het tempo van Brian niet bij kunnen houden en was ook afgehaakt hoorden we later.
Maar ook Kevin en ik hadden geen succes we konden de hond niet vinden en zagen ook Brian en Jeroen niet. Dus maar weer terug naar de Burcht. Toen we bijna weer bij de burcht waren zagen we Jeroen op een stoep zitten, en ik dacht dat hij Brian zat te troosten die naast hem op de stoep lag(ik zag namelijk dat hij Brian vest aan het strelen was). Toen Jeroen ons zag zei hij: "hij is Oké" en nog dacht ik dat hij Brian bedoelde. Totdat er beweging in kwam en daar ineens Shendor stond. Mijn god!!! hij leeft nog!!!! Brian had hem in het bos gevonden en snel ongeveer 7 min. na zijn val. Hem eerst even uitgebreid geknuffeld en bekeken, Brian was er ondertussen ook weer (hij was op zoek naar ons) En toen op weg naar een dierenarts, want het zag er uiterlijk allemaal goed uit maar je weet maar nooit. Een dierenarts vonden we in Baar. Hij heeft hem helemaal nagekeken en kon niets ernstigs vinden. HOE IS HET MOGELIJK!!!! Natuurlijk was hij bont en blauw, vreselijk stijf maar geen ernstige verwondingen. Hij heeft Shendor een injectie gegeven en medicijnen tot maandag zodat ik daarna met hem naar mijn eigen dieren arts kon om hem daar nog even na te laten kijken.
Om een beeld te geven van wat er gebeurd is. Op de linker heuvel de burcht waar Shendor aan de linkerkant naar beneden is gevallen. Brian vond hem al weer halverwege de heuvel, Shendor was namelijk al strompelend al weer op zoek naar ons.
Het was zo raar om mee te maken, eerst het ongeloof toen hij ineens zonder geluid verdwenen was. Als Kevin en Brian hem niet hadden zien springen had niemand geloofd wat er gebeurd was. Daarna de paniek en de overtuiging dat hij het niet overleefd kon hebben, het verdriet wat dan ook gelijk naar boven komt. Hij is tenslotte pas 4 jaar. De dag ervoor vond Brian ook al dat ik hem aan de lijn moest houden en vroeg hij nog wat ik zou doen als Shendor naar beneden zou vallen en dood zou zijn. Toen antwoorde ik heel laconiek: "dan kan ik een andere hond halen". Maar goed dat meen je natuurlijk niet.
En later het gevoel we moeten hem vinden dood of levend, als we hem maar vinden. Kan hem hier toch niet achterlaten. En we moeten een manier vinden om bij hem te komen.
Gelukkig is alles toch nog goed afgelopen. Vandaag nu ik dit schrijf (23 okt) loopt hij al bijna weer helemaal goed, is de zwelling bij zijn kaak (waar ik me nog de meeste zorgen over maakte) weer bijna weg en eet en drinkt hij weer goed.
Shendor s avonds vlak na zijn val, heeeeeeel erg zielig. Maar daar had hij ook alle recht toe!! Hij had pijn, was koud en voelde zich duidelijk beroerd (kwijlen) durfde niet te gaan slapen, bang dat we allemaal weer weg zouden zijn. Denk dat dat voor hem het ergste was. Het feit dat wij in klap voor zijn idee allemaal verdwenen waren. Hij was de rest van de vakantie ook niet meer bij me weg te slaan waar ik ging was hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten